Ίσως η χειρότερη εμπειρία μας μέχρι τώρα
Η περίπτωση που περιγράφουμε παρακάτω ήταν ίσως από τις χειρότερες εμπειρίες μας μέχρι τώρα.
Όλα άρχισαν όταν μια κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη μας ζήτησε να ελέγξουμε ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο που είχε βρει σε κάποιο γνωστό site αγγελιών.
Το όχημα βρισκόταν σε μια περιοχή της Αττικής και η κοπέλα δεν μπορούσε να είναι παρούσα κατά τον έλεγχο, ο οποίος παρά τις δυσκολίες (που θα διαβάσετε παρακάτω) τελικά ολοκληρώθηκε.
Ακολουθεί το email του μηχανικού προς την ομάδα που περιγράφει την περίπτωση όπως έγινε (έχουμε αλλάξει τα ονόματα):
Ο τελευταίος έλεγχος σήμερα ήταν σκέτη τρομοκρατία. Πήγα στην ώρα μου για το ραντεβού, το αμάξι το είδα, δεν υπήρχε άνθρωπος, οπότε πήρα τηλέφωνο τον κύριο Κώστα (ιδιοκτήτη). Απάντησε κάποιος άλλος, που μου είπε ότι έρχεται με ένα μαύρο Mercedes.
Όταν έφτασε, κατέβηκε ένας τύπος, ύψος γύρω στα 2,20 (δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο).
“Ο Κώστας δεν ήρθε γιατί δεν είχε υπομονή να βλέπει να γράφουν ηλίθιες εκθέσεις για το αμάξι του. Αν έβλεπε να γράφεις τίποτα περίεργα, παίζει και να χειροδικούσε” ήταν τα πρώτα λόγια του.
Και συνέχισε:
“Ο Κώστας δουλεύει νύχτα! Δεν στο λέω για να τρομάξεις, απλά να το ξέρεις… ούτε εγώ έχω ιδιαίτερη υπομονή, αλλά είμαι κάπως καλύτερος από τον Κώστα“.
Ο έλεγχος προχώραγε. Εγώ εκτός από το “τη δουλειά μου κάνω μόνο” δεν είπα πολλά, ειλικρινά τρομοκρατήθηκα. Παρόλα αυτά οι ατάκες συνεχίστηκαν:
“Κοίτα τι γράφεις. Μην τον πάρουν και του κάνουν και παζάρια, ε!”
Ενώ μόλις φτάσαμε να γίνει το test drive:
“Δεν πλήρωσε ένα σκασμό λεφτά για τέτοιο αμάξι για να μπαίνει ο οποιοσδήποτε μέσα. Τέλος πάντων, μπες, αλλά οδηγώ εγώ”
Αφού έφυγα στο τέλος, πέρασα απέναντι το δρόμο και μπήκα στο αυτοκίνητό μου για να γράψω τις παρατηρήσεις, από μνήμης, για να μη με δει να τις γράφω μπροστά του.
5 λεπτά μετά, έρχεται ο τύπος με το Mercedes από πίσω μου, σταματά, περιμένει 2-3 δευτερόλεπτα και φεύγει.
Μετά από 2 λεπτά, αφού έκανε το γύρο του τετραγώνου, ξαναήρθε πίσω μου, έκατσε αλλά 5 δευτέρα και έφυγε. Παίζει να μου πήρε την πινακίδα, έγραψα κι εγώ τη δική του.
Έγινα καπνός.
Το αμάξι ήταν ρημάδι και λογικά δεν θα το πάρει η πελάτισσα από Θεσσαλονίκη. Στην αναφορά φαίνονται όλα, πείτε της να με πάρει τηλέφωνο αν χρειαστεί κάτι.
Ας το ξεχάσουμε λοιπόν, και η ζωή συνεχίζεται!
Η πελάτισσα ενημερώθηκε σε λεπτομέρεια, τόσο για την κατάσταση του αυτοκινήτου, μέσω της γραπτής μας αναφοράς, όσο και για τη γενικότερη συμπεριφορά του «απεσταλμένου» του ιδιοκτήτη.
Στείλαμε τον μηχανικό μας στην αστυνομία για να καταγραφεί το συμβάν. Δεν τους ζητήσαμε να κάνουν επικοινωνία με τον ιδιοκτήτη, τον πήραμε εμείς τηλέφωνο μέσω του δικηγόρου μας και του αφήσαμε μήνυμα στον τηλεφωνητή, απλά για να γνωρίζει.
Πάει κάποιος καιρός ήδη, δεν είχαμε κάτι.
Η πελάτισσα δεν αγόρασε το αμάξι τελικά.
